Gecikmiş Dil ve Konuşma

Normal gelişim gösteren çocuklar iki yaş civarında olası sözcük dağarcıkları ile iki sözcüğü bir araya getirerek cümle denemeleri yapmaya başlarlar. Türkçe öğrenen çocuklarda özellikle tek sözcük kullanmaya başlandığında isim ve eylemlerle ekler kullanmaya başladıkları bilinmektedir (Topbaş, 2011). Üç yaş sonrası bağlaç kullanımı başlar ve daha sonrasında karmaşık tümceleri de kavrayabilmeye başlarlar. Gecikmiş dil ve konuşma gösteren çocukların konuşması sınırlıdır. Hiç konuşmayabilirler ya da çok zor anlaşılabilen birkaç sözcük kullanıyor olabilirler. Akranlarına göre kelime dağarcıkları dardır ve ‘ben’, ‘benim’ gibi kişilik zamirlerini üç yaş dolaylarında bile tam olarak kullanamazlar. İsteklerini ve arzularını sözel olarak anlatmak yerine sözel olmayan jest, mimik ve işaret etme yolu ile bildirmeye çalışırlar. Çevrelerindeki kişilerin konuşmalarına dikkat etmezler, ilgilenmezler ve bazıları kendilerini yaşıtlarından ve çevreden uzak tutmak isteyebilirler. Anlaşılmadıklarında hırçınlaşabilir ve etrafındaki nesnelere ve kişilere çarpma ve vurma şeklinde fiziki güçle iletişim sağlamaya çalışabilirler. Dil terapisinde sözcük edinimi için direkt terapi başlatılabilir. Bunun yanı sıra ve ya bundan önce ‘Hanen It Takes Two to Talk’ ebeveyn programı ile aileler çocuklarının dil gelişimini desteklemek üzere eğitim alabilirler.